Μπαμπα Σου Μοιαζω

 Ποσες φορες δεν μας εχουν πει οτι μας μοιαζουν τα παιδια μας Φυσικα συνηθως εννοουν την οπτικη  πλευρα και σπανιως  τον εσωτερικο κοσμο και γεμιζουμε με περηφανεια σαν εγωιστες που ειμαστε Οταν ομως ακους απο το παιδι σου <Μπαμπα σου Μοιαζω > .Τοτε τι;  Η αρχικη αυταρεσκεια μετατρεπεται σε δυνατο σοκ.Συνειδητοποιεις ξαφνικα οτι σε ξερει πολυ καλυτερα απο οτι φανταζοσουν Νομιζες τοσα χρονια οτι κρυβοσουν καλα πισω απο τη μασκα σου αλλα εκανες λαθος Το μεταλικο κλουβι σου κομματια σκορπια  Σεχει χαρτογραφησει τοσο καλα που δεν μπορεις να ξεφυγεις. Μπαμπα σου Μοιαζω .Ενας θρηνος και μια προσευχη .Μια ανασταση και ενας θανατος Μια μεγαλη αγκαλια και ενα δακρυ.Πρεπει πλεον να γινεις τι; Να κανεις τι; Μαλλον πρεπει να σιωπησεις γιατι ο τρελλος παραμονευει στη γωνια χαμογελωντας

    Ο Ξυλοκοπος των Ονειρων

Το Ατομο

Καποτε δημιουργηθικε ενα ατομο ξεχωριστο.  Εγωιστικο τη μια καλοσυνατο την αλλη. Αλλαζονικο και δυστροπο καποια στιγμη , πολυμορφο, ασχημο η ομορφο καποιες αλλες .Ζουσε και ζει μια ζωη αθανατη μεσα απο τις ζωες αλλων. Δημιουργει ζωη παιρνει ζωη .Ζει εμπειριες μεσω αλλων .Καταστρεφει ολοκληρους κοσμους .Δημιουργει ολοκληρους κοσμους .Απο τη μερα που εγεινε συνειδητο ον περιπλεκει τα πραγματα γυρω του προς το καλο η το κακο .Μαζευει εμπειριες γνωσεις συναισθηματα αληθειες και ψεμματα απο ολους Ο κοσμος το γνωριζει με πολλα ονοματα ειναι παντου σ`ολη τη γη ισως και σ`ολο το συμπαν Φτιαχνει μικροκοσμους με τετοια απολυτη ταξη που γινονται τεραστιοι γιγαντες Παιζει με τα αλλα ατομα σ`ενα παιχνιδι αιχμαλωσιας ,σκλαβιας ,μεταμορφωσης Πολλες οι μορφες του' αλλες ομορφες γλυκες απαλες  και αλλες ασχημες και απολυτα καταστροφικες τρεφουν η καταστρεφουν το νου και το σωμα.Παιζει με την υλη καθημερινα σ'ενα παιχνιδι νοησης η παρανοιας δημιουργιας η καταστροφης υπαρξης η ανυπαρξιας Χλευαζει καθημερινα τα θυματα του στο αεναο παιχνιδι της δημιουργιας  η της καταστροφης Χλευαζει τη θνητοτητα των δημιουργηματων του μεσα απο τον αορατο μικροκοσμο του και συνεχιζει να συσωρευει εμπειριες .Ειναι εκει απο τις απαρχες του κοσμου ισως και κανεις δεν τολμα να το πειραξει γιατι αν το καταστρεψει θα παψει να υπαρχει και ο ιδιος Ειναι μικροσκοπικο και συναμα τεραστιο ....Αυτος ειναι ο Ανθρακας C το στοιχειο με τις ποιο πολλες μορφες, η βαση  της υπαρξης, το βασικο συστατικο της σουπας της ζωης Το απολυτο στοιχειο της υπαρξης αλλα και της κατστροφης μας    


Και μια παραπομπη
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CF%87%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CE%AF%CE%B1#.CE.93.CE.B9.CE.B1.CF.84.CE.AF_.CE.BE.CE.B5.CF.87.CF.8E.CF.81.CE.B9.CF.83.CE.B5_.CE.BF_.CE.AC.CE.BD.CE.B8.CF.81.CE.B1.CE.BA.CE.B1.CF.82.3B

Ο Ξυλοκοπος των Ωνειρων

Ο Γητευτης του Χρονου

Ενα παιδι σενα χωριο ανακαλυψε μια μερα οτι μπορουσε να καλυπτει τις σκανταλιες του με καποιο ιδιορυθμο τροπο. Πως; Παγωνοντας το χρονο μπορουσε για λιγο να δαμασει τον αδαμαστο χρονο να τον σταματησει να τον γυρισει λιγο πισω η λιγο μπροστα και ετσι να κανει τις σκανταλιες του ανενοχλητο Ενα παιχνιδι ονειρικο απιαστο για τους αλλους για τον μικρο παιχνιδι καθημερινο .Και το παιδι μεγαλωσε και εγεινε αντρας και καποια στιγμη συλλογιστικε  οτι το παιδικο παιχνιδι θα μπορουσε να τον κανει αν οχι αθανατο τουλαχιστον ταξιδιωτη του χρονου .Τοσες σκανταλιες εκανε μικρος παιζοντας με φιλο το του τον χρονο, και δεν εγεινε τιποτε τι θα γινοταν τωρα αν εφευγε μαζι του στα μπρος και τα πισω του χρονου, θα εβλεπε τοσα θα γνωριζε τοσα Ισως τις απαρχες του κοσμου ισως ισως και το τελος του κοσμου Και χαθηκε μαζι με το χρονο καβαλαρης ενος ονειρου στα απεραντα μονοδιαστατα σαλονια του.Ο χρονος ηταν δικος του μονο δικος του και αυτος ο αρχοντας του Δεν ανηκε πουθενα ουτε στο σημερα ουτε στο χθες ουτε στο αυριο δεν ζουσε για τη στιγμη για τη μερα ζουσε στην ολοτητα του χρονου Καβαλαρης του ονειρου του περνουσε τη ζωη του σαν μεσα απο καλειδοσκοποιο σε διαφορους κοσμους συνεπαρμενος υπνωτισμενος απο τον φιλο του τον χρονο Καποια μερα σκεφτικε να περασει απο το χρονο που γεννηθηκε να δει τους φιλους τους γνωστους τους συγγενεις αλλα κανεις δεν τον γνωριζε κανεις δεν τον ηξερε σε οποιο σημειο της ζωης του και αν σταματησε κανεις δεν γνωριζε τον ασπρομαλη γεροντα  με τα παραξενα ρουχα Και τοτε καταλαβε οτι εχασε τη μεγαλυτερη στιγμη του τη στιγμη της ζωης του Εζησε τοσες στιγμες αλλων μεσα στον αναρχο χρονο αλλα εχασε τη δικη του  στιγμη της δικης του ζωης και ηταν αργα πολυ αργα για να γυρισει πισω................


Ο Ξυλοκοπος των Ονειρων

Φθινοπωρινο Ονειρο

Η  γυναικα καθισμενη στο παραθυρο παρακολουθει τις σκιες που λικνιζονται στο δρομο απο τα παιχνιδισματα του δενδρου με το απεναντι φαναρι  Σκιες νωθρες σε διαφορα σχηματα κουνιουνται περα δωθε δινοντας ψυχη στο σκληρο πλακοστρωτο .Ειναι  Σεπτεμβρης και ακομη να δροσισει .Καπου καπου καποιο φυλο ακολουθει τον καθοδικο του χορο προς τη γη αποχαιρετωντας τα κλαδια του δενδρου στον αεναο κυκλο της ζωης ........... Ξαφνικα οι σκιες ζωηρευουν και το αρωμα του βρεγμενου χωματος ερχεται στα ρουθουνια της .Πρωτοβροχια σκεφτεται, ερχονται ,αυτη η συνουσια της γης με τη βροχη που δημιουργει αυτο το αρωμα που τοσο της αρεσει .Αρχιζουν οι πρωτες σταλες να πεφτουν και ταυτοχρονα  η νυχτα φωτιζεται απο μια αστραπη .Παντου φως για λιγο και μετα σκοταδι η βροχη να δυναμωνει και το απεναντι φαναρι με το κιτρινο φως του να προσπαθει να φωτισει το δρομο Ο ηχος της βροχης μουσικη θεσπεσια στα αυτια της μονο οι χορευτες λειπουν .Λειπουν; οχι ειναι εκει κατω απο τις σκιες του δενδρου Στο δρομο λικνιζεται μια γυναικα κατω απο τη βροχη χαμογελωντας απολαμβανοντας με τα χερια ψηλα τον απροσμενο δροσερο επισκεπτη Τα τυμπανα του ουρανου ηχουν δυνατα και απο το σκοταδι στη γωνια εμφανιζεται ενας ανδρας πιανει τη γυναικα απο τη μεση απαλα και αρχιζουν να χορευουν μαζι κατω απο τη βροχη στο ρυθμο της βροχης και του ανεμου σκιες και αερικα θαρεις του δρομου που ηρθαν απ το πουθενα να συμπληρωσουν το ονειρο της γυναικας στο παραθυρο, Και εκεινη σαστισμενη απολαμβανει το ονειρο που τς προσφερει η νυχτα δωρο δικο της καταδικο της Καθε φορα που αστραφτει και το φως διωχνει τις σκιες χανονται και οι χορευτες αλλα δεν την νοιαζει γιατι μετα απο λιγο ξαναρχονται ποιο ενθουσιωδεις ακολουθωντας τους αρχεγονους ρυθμους της γης και των εραστων της .Αρχισε να κρυωνει πρεπει να κλεισει το παραθυρο αλλα δεν θελει  δεν θελει ναχασει αυτη τη γιορτη .Πρεπει να κλεισει ομως το παραθυρο γιατι κρυωνει πολυ ανοιγει τα ματια και το ονειρο φευγει.  Σηκωνεται να κλεισει το παραθυρο γιατι αρχισε να φυσα και εξω το αρωμα του βρεγμενου χωματος αρχισε να γεμιζει τον αερα, οπου νανε ερχεται σκεφτεται Σεπτεμβρης ειναι και ενα χαμογελο απλωνεται στα χειλη της  ................


Καλο Φθινοπωρο...........

Ο Ξυλοκοπος των Ονειρων

Το Ρομποτ

Χρονια τωρα παρακολουθει τους ανθρωπους ο Ταλως στην οικογενεια που βρισκεται,γνωστους συγγενεις φιλους .Προσπαθει να καταλαβει με το μηχανικο του μυαλο τι ειναι ολες αυτες οι λεξεις και πως προσδιοριζουν τους ανθρωπους .Αλλοι ηχοι εχουν  μονοσημαντες και αλλοι αμφισημαντες ενοιες, πραγματα που δεν μπορει να προσδιορισει με μαθηματικες πραξεις γιατι παντα εκει που θεωρει οτι ελυσε μια εξισωση καποιων ηχων και προσδιοριζουν μια αμφισημαντη ενοια η σχεση την επομενη μερα οι ιδιες εξισωσεις οδηγουν στο ιδιο αποτελεσμα αλλα δεν εχουν την ιδια ενοια για τους ιδους ανθρωπους .Δεν μπορει καποιες μεταβλητες εχει βαλει λαθος και αρχιζει παλι απο την αρχη να προσπαθει να λυσει την εξισωση οριζοντας  νεες μεταβλητες  και βαζοντας νεες υπορουτινες .Ειναι ενα παιχνιδι που το κανει ευχαριστα ταυτοχρονα με τις δουλιες του σπιτιου που ειναι απλες και τις εχει διευθυτησει στο μηχανικο του μυαλο απο την αρχη της αγορας του απο την οικογενεια που υπηρετει Απλες εξισωσεις απλες κινησεις απλες ρουτινες  που εχει αποτυπωσει στη μηχανικη του μνημη και επαναλαμβανει καθημερινα .Ξυπνημα των Κυριων του στις 7 ετοιμασια πρωινου στις 7και 30 και τετοιες αλλες απλες ρουτινες δεν απασχολουν απο τον μηχανικο του εγκεφαλο παρα μονο ενα μικρο πολυ μικρο ποσοστο το υπολοιπο ειναι ελευθερο να σκεφτεται οτιδηποτε θελει ...... να σκεφτεται .. οχι βεβαια αυτη ειναι εκφραση που χρησιμοποιουν οι ανθρωποι, αυτος λυνει εξισωσεις πολλες και διαφορες με τρομακτικη ταχυτητα και χαμογελα με αυταρεσκεια οταν βγαινουν σωστες .Αντε παλι χαμογελο ειναι μια γκριματσα του προσωπου  του που αποτελειται απο καποιες μικρες εξισωσεις , στην ουσια μια εντολη χαραγμενη στη μνημη του που εξ ορισμου πρεπει να την κανει οταν απευθυνεται στους Κυριους του. Μονο  που αυτος με τα χρονια προσθεσε μερικες ακομη πανω στις βασικες εντολες γιατι εβλεπε οτι οι Κυριοι του ενοιωθαν ποιο ανετα . Αλωστε αυτος δεν ειναι ο σκοπος για την δημιουργεια ενος ρομποτ και  η αγορα του απο καποιο Κυριο να τον υπηρετει οσο γινεται καλυτερα;  Ε αυτο εκανε και ο Ταλως υπηρετουσε οσο γινεται καλυτερα τους Κυριους του και ανακαλυψε οτι του αρεσε αυτο το παιχνιδι των εξισωσεων γιατι καθε φορα που προσθετε μια καινουγια μεταβλητη στην εξισωση του χαμογελου εβλεπε οτι οι μεταβλητες του μεταφερονταν και στους Κυριους του .Του αρεσε ; μπα  αρεσω μαρεσει τι ειναι αυτα ηχοι των ανθρωπων που αρχισε να χρησιμοποιει και αυτος ; οχι οχι απο τις βασικες προγραματιστικες του αρχες η μια ειναι να κανει τους Κυριους του να νοιωθουν ευχαριστα .Αυτη ειναι που ανακαλειται απο την μνημη του καθε φορα που τους βλεπει χαρουμενους και επειδη η εξισωση του ειναι ελλειπεις συμπληρωνεται καθε φορα απο τις μεταβλητες των εισερχομενων δεδομενων απο τις καμερες  και τα μικροφωνα του .Αλλα εχει μια εξισωση  που δεν μπορει να λυσει. Καθε φορα που θεωρει οτι εχει βρει τη λυση κατι παει στραβα σε καποια μεταβλητη και δεν μπορει να προσδιορισει σωστα το αποτελεσμα .Περιεργος ο συγκεκριμενος ηχος, τον εκφερουν οι ανθρωποι σε πολλουσ διαφορετικους τονους και αλλες φορες οι αντιδρασεις των αλλων ειναι χαρουμενες αλλες παλι δημιουργουν κινησεις περιεργες και αλλες προκαλουν αυτο που οι ανθρωποι λενε δακρυα .Περιεργος ηχος πως μπορει τη μια νανε μονοσημαντος την αλλη αμφισημαντος  δεν βγαιναν σωστα οι εξισωσεις ποτε .Ειδκα οταν δεν ειχε δουλιες και ελειπαν οι Κυριοι του απο το σπιτι πηγαινε στο σημειο της φορτισης του και προσπαθουσε να βρει την εξισωση που θα προβλεπε ολες τις αντιδρασεις των ανθρωπων καταναλωνωντας τεραστια ποσα ενεργειας ωσπου πια οι μπαταριες του θελαν φορτισμα οποτε εκλεινε τα κυκλωματα του για να φορτωσουν .Δεν ευρισκε ακρη μαυτον τον ηχο ωσπου αρχισε να τον επαναλαμβανει σε καθε τονο και χροια που τον ακουγε ......αγαπη ..... αγαπη μου  .... αγαπη ...αγαπη μου. Ειδικα μαυτο τον δευτερο ηχο γινοταν πολυ ποιο εντονο το συναισθημα .Ναι εχει πολλες μαλλον απειρες μεταβλητες αυτος ο ηχος και αυτος ενοιωθε κουραμενος πολυ κουρασμενος αλλα ειχε αρχισει να καταλαβαινει αρκετα καλα αυτον τον ηχο και ξαφνικα αρχισε να νοιωθει μοναξια .Μοναξια, αλλος ενας παραξενος ηχος των ανθρωπων που ξαφνικα απεκτησε νοημα .Τι νοημα για ενα ρομποτ που επικοινωνει με χιλιαδες αλλα ταυτοχρονα, που δεν υπαρχει στο προγραμμα του τετοια εντολη η τετοια εξισωση, ακου εκει μοναξια .Ποτε και πως ο ηχος της αγαπης συνδεθηκε μαυτον της μοναξιας; Μαλλον θαχε καποιο προβλημα στα κυκλωματα του ισως θαπρεπε να τα κλεισει για λιγο και να κοιμηθει .Και αλλος ηχος των ανθρωπων στο λεξιλογιο του πρεπει μαλλον να κανει μια επανεκκινηση ολου του του εγκεφαλου .Μια ολικη επαναφορα........


Ο  Ξυλοκοπος των Ονειρων

Το Κοκκινο Τριανταφυλλο

Ενα μικρο ομορφο  κοριτσακι απο  ονειρο μαλλον  βγαλμενο συνηθιζε να παιζει στην αυλη του σπιτιου της τρεχοντας ολογυρα , ανεμελα τραγουδωντας .Η ζωη της ακομη μικρη οπως και κεινη, χωρις φορτια φθορα πονηρια κακια .Μια ομορφη ζωη χαρουμενη και ανεμελη.Και εκει μεσα στα λουλουδια του κηπου βρηκε ενα κατακοκκινο τριανταφυλλο, της αρεσε πολυ της μικρης,   αρχισε να το κοιτα και να το μυριζει ,ειχε μια ευωδια εντονη ενα αρωμα μεθυστικο που σεκανε να θες να το παρεις μαζι σου για παντα .Αυτο εκανε και η μικρουλα το εκοψε και το πηρε μαζι της για να νοιωθει συνεχεια  αυτο το εντονο μεθυστικο  αρωμα  γυρω της .Δεν ηξερε ομως η καυμενουλα οτι δεν κραταει για πολυ αυτη η ομορφια και αυτη η ευωδια .Οταν μετα απο λιγες μερες αρχισε να μαραινετε το κατακοκκινο τριανταφυλλο η μικρουλα μας αρχισε να σκεφεται οχι γιατι αλλα πως θα κρατησει αυτο το μεθυστικο αρωμα και αυτη την ομορφια για παντα κοντα της.   Συλλογηστικε πολλους τροπους αλλα ολοι τις φαινοταν αβολοι ακομψοι η απιθανοι ....Ετσι με το αθωο της μυαλουδακι σκεφτικε να γινει αυτη ενα με το τριανταφυλλο και ετσι θαταν μαζι για παντα .....με το ομορφο λουλουδι της .Τα χρονια περασαν και η μικρουλα μας εγεινε κοπελα .....γυναικα ......μαμα......Αν την πλησιασεις αρκετα θα δεις το τριανταφυλλο θα νοιωσεις το αρωμα του ειναι εκει μαζι της ακομη να μοσχοβολα σαν ανοιξη σαν το κατακοκκινο εκεινο τριανταφυλλο που τοσο πολυ της αρεσε οταν ηταν μικρη .............Χρονια πολλα ψυχη μου ευχωμαι η ζωη σου ναναι παντα ενας ανθισμενος ανοιξιατικος κηπος


Ο Ξυλοκοπος των Ονειρων

Ο Ακροβατης

  Συνηθιζουμε να θαυμαζουμε ανθρωπους που κανουν ακραια πραγματα στη ζωη τους οπως τον τυπο (-ισα) στο τσιρκο πανω στο τεντωμενο σχοινι και να χειροκροταμε θαυμαζοντας τη δεξιοτεχνια  τη δυναμη και ισορροπια  ψυχικη και σωματικη που χρειαζεται για κατι τετοιο.  Ω ναι θελει πολυ ασκηση σωματικη και ψυχικη ειδικα ψυχικη να μπορεις να αγνοεις το κοινο και το θορυβο γυρω σου ,τις φωνες απο τους θεατες τα επιφωνηματα επιδοκιμασιας η αποδοκιμασιας τις ιαχες και τα σφυριγματα .Να μπορεις να αγνοεις μια αποτυχημενη προσπαθεια σου  και να συνεχιζεις την παρασταση σου .Θελει θελει πολυ δυναμη ψυχικη να ισορροπεις στο τεντωμενο σχοινι και εκεινο απο μονο του εχοντας αυτη την ταση ταλαντωσης σαν μια τεραστια χορδη απο μουσικο οργανο να παλεται στους δικους του ρυθμους καθε φορα που το ποδι του ακροβατη πατα ενα βημα ποιο μπροστα σαν να πατα την επομενη νοτα στην τεραστια αορατη ταστιερα παραγοντας τους δικους του υποτονους , δυσκολευοντας ακομη περισοτερο το εργο του ακροβατη.  Θελει θελει πολυ δυναμη ψυχικη να μπορεσειςνα ανεβεις μονος εκεινα τα στενα σιδερενια σκαλοπατια για να βρεθεις εκει ψηλα που περιμενει το ακροβατικο σχοινι.Θελει κουραγιο να δεις απο κει ψηλα ακροβατωντας στο σχοινι τους θεατες κατω .Θελει ψυχη για να μπορεσεις να κανεις το επομενο βημα στην ταστιερα του σχοινιου προσπαθωντας να ισορροπεις ταυτοχρονως. Θελει ψυχη για να μπορεις να το κανεις συνεχεια γιατι οι θεατες ειναι εκει και περιμενουν τη δικη σου επιδειξη δεξιοτεχνιες ασχετα αν θελεις αν μπορεις αν εισαι κουρασμενος αν... αν.. αν....Αυτο δεν κανουμε καθε μερα πανω στη χορδη της ζωης μας; Ακροβατωντας και  ζυγιζοντας καθημερινα τα πρεπει και τα θελω μας τα οχι και τα ναι μας; Τα χαμογελα και τις λυπες μας τα ονειρα και τους δαιμονες μας τις αγαπες και τα μιση μας; Ακροβατες στο τσιρκο της ζωης λοιπον  με θεατες τους γυρω μας οικογενεια φιλους γνωστους συνεργατες στο δικο μας σχοινι της ζωης στη δικη μας χορδη που παλεται στους δικους της υποτονους που οσο περνουν τα χρονια γινονται τριγμοι της φθορας μας ωσπου..........................ωσπου  να δωσουμε την τελευταια παρασταση......................

Ο  Ξυλοκοπος των Ονειρων