Η Μαριονετα

......Χρωματα πολλα παρα πολλα γυρω της , πουλιες αστραφτερες λαμποκοπουν στους προβολεις απο πανω , χρωματα φανταχτερα στα  ρουχα της,  χρωματα  πολλα και στο προσωπο της.Ειναι βλεπεται κλοουν σαυτη τη θεατρικη παρασταση και ετσι ειναι αναλογα  ντυμενη και ζωγραφισμενη με ενα χαμογελο που φτανει ως τα αυτια .Τι να κανει θελει δεν θελει  αυτη ειναι η δουλια της εκει ειναι ταγμενη να υπηρετει την τεχνη του θεατρου στη ποιο δυσκολη μορφη του αυτη του γελοτοποιου , του κλοουν .Ειναι αρρωστη, δεν εχει καλη διαθεση, δεν θελει σημερα να ανεβει στο παλκο; κανεις δεν τη ρωτα ποτε. Πρεπει αγογγιστα και χαμογελαστα ναναι εκει παρων  σε καθε παρασταση του θεατρου για να χαριζει το γελιο και την ευθυμια στους θεατες  της καθημερινα .Αυτη στο παλκο της κρεμασμενη απο τις κλωστες της μιμειται τις ανθρωπινες κινησεις με ενα αποτομο και ιδιορυθμο τροπο κατω απο τα επειδεξια δαχτυλα του χειριστη της οπως τα χαλιναρια οδηγουν το αλογο στο δρομο που θελει ο καβαλαρης.Και ειναι εκει παντα εκει ,οταν τελειωνει η παρασταση πεταμενη στο μπαουλο ξεχασμενη ανυπαρκτη μεχρι την επομενη που θα τη χρειαστουν στο θεατρο για καποιο νουμερο τους .Τοτε ο χειριστης της την πιανει  απο τις κλωστες της και αρχιζει  να παιζει το νουμερο της .Δεν ειναι παντα  ο ιδιος χειριστης ξερεται, αναλογα με το ρολο της ειναι αλλος και ο χειριστης της ακομη και η φωνη της ειναι διαφορετικη καθε φορα τιποτε δεν ειναι δικο της τιποτε. Μονο  τα ρουχα και το χαμογελο της .Και εκει κρεμασμενη απο τις κλωστες της συνεχιζει να χαριζει γελιο με τις ακομψες μηχανικες κινησεις της .Σημερα ειχε πολυ ζεστη και πολυ κοσμο στο θεατρο εγεινε μουσκεμα.................. στον ιδρωτα.............................η μαριονετα  .........................μας


Ο Ξυλοκοπος των Ονειρων